Η παρούσα εργασία αναφέρεται σε θέματα που αφορούν στη διατήρηση των υπολειμμάτων της βιομηχανικής δραστηριότητας, όπως αυτή έλαβε χώρα κυρίως στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, από το 18ο αιώνα και ύστερα.
Το πρώτο κεφάλαιο της εργασίας αποτελεί μια εισαγωγή στις έννοιες βιομηχανική συντήρηση και κληρονομιά, παραθέτοντας τα σχετικά ιστορικά στοιχεία, καθώς και στις απαρχές της φιλοσοφίας διατήρησης του βιομηχανικού παρελθόντος. Επίσης, επιχειρείται και η τοποθέτηση της βιομηχανικής συντήρησης σε ένα πλαίσιο που ορίζεται από θεσμοθετημένους κανόνες της παραδοσιακής συντήρησης, καταλήγοντας σε μια συγκριτική αποτίμηση.
Στη συνέχεια, γίνεται ανάλυση των δυσχερειών που εμφανίζει η διατήρηση της βιομηχανικής κληρονομιάς που, για λόγους ευκολίας, διαχωρίζεται σε τομείς που αφορούν στην κλίμακα και στις χρήσεις των αντικειμένων. Οι δυσχέρειες αυτές ξεπερνούν τα παραδοσιακά διλήμματα που αντιμετωπίζει συνήθως ο συντηρητής, ή τουλάχιστον εμφανίζονται σε αντίστοιχα αρχαιολογικά τοπία, όπου ο διαχωρισμός της σωστικής διαδικασίας κατά κλάδο, είναι σαφής.
Το τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζει τις τάσεις διατήρησης και τις προτεινόμενες λύσεις της σχετικής βιβλιογραφίας. Η προσέγγιση είναι θεωρητικού υποβάθρου και δεν εστιάζεται στις αμιγώς πρακτικές μεθόδους της συντήρησης, αλλά κινείται σε ένα γενικότερο επίπεδο, που εμφανίζεται περισσότερο ως προϊόν διεπιστημονικής συνεργασίας και αξιοποίησης των εξεταζόμενων καταλοίπων του βιομηχανικού πολιτισμού, λαμβάνοντας υπόψη παραμέτρους οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής φύσεως.
Στο τέταρτο κεφάλαιο της εργασίας γίνεται μια σύντομη εισαγωγή στην ιστορία της βιομηχανίας στον ελληνικό χώρο, καθώς και στην κατάσταση διατήρησης των σωζόμενων βιομηχανικών μνημείων. Τέσσερα τοπία, στη Σέριφο, στον Πειραιά, στην Θεσσαλονίκη και στο Λαύριο, παρουσιάζονται ειδικότερα.
Στο σύνολό της, η εργασία αποτελεί πεδίο προβληματισμού και συμπερασμάτων πάνω στα θέματα διατήρησης της βιομηχανικής κληρονομιάς που εξετάζονται. Αποφεύγεται η υποστήριξη συγκεκριμένων απόψεων και η κρίση υπαρχόντων τάσεων, παρουσιάζοντας κυρίως βιβλιογραφικές θέσεις. Γίνεται προσπάθεια να τεθούν κυρίως κάποια ερωτήματα που αφορούν άγνωστες πτυχές της σωστικής διαδικασίας που έχει επιφορτιστεί ο συντηρητής, καθώς και η ανάγκη για εντατικοποίηση της επιστημονικής έρευνας για την ιστορία και τη διατήρηση του παρελθόντος του τεχνικού πολιτισμού.
